توباشی
دلم خواهد همه سوزم تو باشی
وفا دارم شب و روزم تــــو باشی
دلم خواهد اگر یاری گزینــم
که با او دل به دل دوزم تو باشی

 از صدلی سخن عشق ندیدم خوشتر

بگذار آن باشم که با تو در کوهسار گام برمی دارد

بگذار آن باشم که با تو در گلزار گل می چیند

بگذار کسی باشم که احساس درون با او می گویی

بگذار کسی باشم که بی دغدغه با او سخن میگویی

بگذار کسی باشم که در غم سوی او می آیی

بگذار کسی باشم که در شادی با او می خندی

بگذار کسی باشم که به او عشق می ورزی......

منو بخش

منو ببخش منو ببخش تورو نمی شناختم
جواهر عشق تو رو ارزون و ساده باختم

منو ببخش که از چشات غم تو رو نخوندم
محتاج من بودی و من کنار تو نموندم

تسکین داغ عشق تو حرفی که میزنم نیست
بس که زیاده گفتنی توان گفتنم نیست

آغوش من پناه تو نبود ولی تو موندی
به قیمت شب خودت منو به صبح رسوندی

منو ببخش منو ببخش هم گریه ی تنهای من
منو ببخش منو ببخش تورو نمی شناختم
جواهر عشق تو رو ارزون و ساده باختم

بدون سزاوارم اگه بسوزم از رفتن تو
من دل سپردم بعد از این به آتش روشن تو

چه ساده بودی و عزیز همراه دیرینه من
با تو یه لحظه نشکست زلال آینه ی من

منو ببخش منو ببخش دلداده تنهای من
منو ببخش منو ببخش هم گریه تنهای من

                                                               منو بخش.....

چشمون من

چشمون من تو را میخواد خوابو بهونه میکنن
تو عالم خیالشون تو رو نشونه میکنن
چشمون من وا نمیشن همش میخوان سفر برن
به عشق تو ای خوب من سفر تا به سحر برن

یه چیزائی تو چشماته
یه حرفائی تو نگاته
نمیشه اونها را که گفت
این خود عشقه باهاته
هر جا میرم تو با منی
هرلحظه تو فکر منی
صبح سحر تنگه غروب
سایه به سایه با منی
چشمون من تو را میخواد خوابو بهونه میکنن
تو عالم خیالشون تو رو نشونه میکنن

شاید که این التماسه خود منه توی چشات
تصویر فریاده منه داد میزنه تو را میخواد
شکسته اون غرورمه اینچنین افتاده به پات
تسلیم چشمونت شده جونم و من میدم برات